از های و هوی کوچه و بازار خسته ام

دلگیرم از ستاره و آزرده ام ز ماه

امشب دگر ز هرکه و هرکار خسته ام

دل خسته سوی خانه تن خسته می کشم

آوخ...کزین حصار دل آزار خسته ام

بیزارم از خموشی تقویم روی میز

وز دنگ دنگ ساعت دیوار خسته ام

از او که گفت یار تو هستم ولی نبود

از خود که بی شکیبم و بی یار خسته ام

تنها و دلگرفته و بیزار و بی امید

از حال من مپرس که بسیار خسته ام...!

                                                                            « محمد علی بهمنی »